23/8 van Montorio al Volmano naar San Presto

We rijden weg van de prachtige locatie en meteen begint het betere stuurwerk. De hele route zal door natuurgebieden gaan waar we af en toe slechts dorpen tegenkomen. De natuur is ook hier weer prachtig en opvallend groen, iets wat ik me vooraf niet had voorgesteld. Het doet soms aan als de binnenlanden van Corsica. De wegen zijn hoofdzakelijk in een totale staat van ontbinding. Het is vaak meer trail rijden dan snelheid maken. We vinden dit eigenlijk ook heel leuk. Hele weggedeelten zijn gewoon weg. We rijden bijna 50% off road zeg maar. Verkeer en toeristen zijn er niet. Het is leeg op de weggetjes die we rijden. We stoppen even op een brug om wat de drinken. Een riviertje kronkelt door de dichtbegroeide berghellingen. El gaat op onderzoek uit en even later zie ik in de verte wat kleine bomen hevig heen en weer gaan. Ze daalt vanuit het bos af naar het riviertje. En ja hoor, daar verschijnt ze, en als een ballerina hupt ze van steen naar steen. Wat een gracieus gezicht. Een fotomomentje denk ik en pak m’n telefoon. Daar staat ze hoor, trots en sterk op een rotsblok. Ik hoop stilletjes op een kleine uitglijder maar die komt helaas niet. We rijden verder richting het noorden. De aardbevingen van 2009 en 2016 zijn in het begin van de route nog goed zichtbaar. Ingestorte huizen en gestutte kerkjes zien we regelmatig, totdat we in het dorp Pretare aankomen. De aardbeving heeft in 2016 het dorp vrijwel geheel verwoest. Een vreselijke aanblik die er behoorlijk inhakt. Even later zien we vele tijdelijke woningen en zelfs een heel dorp waar men nog steeds in containerwoningen van het rode kruis woont! Onvoorstelbaar, na 6 jaar! We rijden een pas op. Halverwege staat een een soort foodtruckje. We stoppen om wat te eten. De kleurrijke knul achter de toonbank heet Luca en bakt er verse worstjes en maakt er overheerlijke broodjes van, met tomaat, kaas en groenten. We gaan zitten op een picknick bank op het veldje achter de foodtruck en wachten op onze broodjes. Een veld met een grote gemetselde barbecue, diverse picknick banken en een paart  tent overkappingen tegen de felle zon. Er brandt al een vuurtje en een grote familie komt aanrijden. Ze stappen uit hun auto’s en dragen tassen en koelboxen vol het veld op. Een dagje uit in de bergen. Er komen op deze pas zelfs verschillende motoren langs. Begrijpelijk, want het wegdek op deze pas is bovengemiddeld van kwaliteit. Onze broodjes zijn klaar. Terwijl we genieten van het heerlijke broodje, aanschouwen we de familie. De jongste telg van de familie moet z’n energie kwijt na de autorit.. Het jochie rent de berg op en af. Mama kijkt tevreden. 
We rijden verder de pas op en de route blijft onveranderd mooi. Alwéér een top dag. We arriveren om 15.30 bij onze B&B in San Presto. Sylvia ontvangt ons in vloeiend Engels. Een top plek in de heuvels van Umbrië. Om 16.30 is er een wijnproeverij georganiseerd voor de gasten. Twee Belgische jongemannen en twee Amerikaanse meiden verblijven ook in de B&B. We frissen ons op en gaan aan de tafel in de schaduw zitten. De sommelier arriveert. O mijn god! Het is Olga Lowina, de bekende jodelaar uit de jaren 70 en 80! Olga is van oorsprong Oekraïense en heeft een grote wijnhandel in Assisi, verteld ze in het Engels met een typisch Oostblok klinkend accent. Ze jodelt de wijnen aan elkaar. De proeverij is bijzonder waar we wijn analyseren door de wijn te proeven en door het ruiken aan potjes grond en druiventakken. Het gezelschap is echt leuk. Geanimeerde gesprekken gaan over tafel. Na de proeverij lopen we met de Belgische mannen naar de buren die een restaurant hebben. Daar zwaait een typische Italiaanse Mama de scepter. Ze is net zo lang als mijn benen. Ze is iets langer dan ik, als ik zit. Het eten is heerlijk en lopen na de maaltijd terug naar ons verblijf. We vallen direct in slaap na weer een geweldige dag. Morgen rustdag.