11 augustus van Zrece (Slovenië) naar Daruvar (Kroatië).

11 augustus, helaas ook hier slecht internet. Het filmpje van vandaag zullen wij dus later posten. Kijk dan ook zeker de video van vandaag om een echte indruk te krijgen van onze reis!
Waar een goede nachtrust al niet goed voor is. Onze door de treinreis en daarop volgende eerste motordag geteisterde lijven hebben zich hersteld. We hebben heerlijk geslapen en genieten van het uitgebreide ontbijt. Dikke prima dit hotel. Vandaag richting het oosten, Kroatië in. Al snel is de route weer typisch zoals we Slovenië kennen. De bergen veranderen in heuvels waar kleine weggetjes zich doorheen kronkelen. Geen toerist te bekennen overigens en ook de Slovenen zelf blinken uit in hun afwezigheid. De route naar de grens loopt van Zrece naar Mlace, via Studenice naar Makole. Daarna Grdina en Spodnje Ravno. In Kroatië volgen we de 2258 langs Rinkovec. Na Filipici rijden we naar het zuid-oosten richting Daruvar. We stoppen na anderhalf uur om wat te drinken en staan op een pad aan de rand van een bos. Volledige stilte! Alleen de vogels hoor je, maar zelfs in de verte hoor je niets dat er op wijst dat er homo sapiens (Latijns voor “wijze mens”) in de nabijheid zijn. Over dat “wijze” kom ik later terug. We rijden de prachtigste wegen. En wat doen de BMW’s het geweldig. Het lijkt wel of zij het ook ernstig naar hun zin hebben. Ze snorren en dansen door de bochten terwijl ik in mijn helm zing: Jij krijgt die lách niet van mijn gezicht… we rijden een pad in dat overgaat in keien. We draaien om op een binnenplein van een hoeve. Een kruising Rottweiler/ Mastiff verwelkomd ons maar vindt het minder leuk als we weer vertrekken. Na weer een uur naderen we de grens met Kroatië. De grenscontroles zijn er wel maar beperken hier zich tot een vriendelijke blik op de paspoorten. Althans om Slovenië uit te komen. 200 meter verderop staan we in de rij om Kroatië binnen te gaan. We staan in de verkeerde rij, zoals zo vaak. We kunnen naar een derde loket dat ook open gaat. Dat is mooi. We zijn de tweede achter een Hongaar. Logisch dat hij zsm afstand neemt van zijn thuisland door ene heer Orbán aldaar. De idiote Orbán is vergeten dat onze soort in het latijn begint met Homo. Waarschijnlijk volgt hij onze reisverslagen niet. Sukkel. De Hongaar heeft t voor mekaar met zijn grote pick up met speedboot erachter. Ellen is de eerst volgende en (en nu komt het Non-Sapiens gedeelte:) …. rijdt het douane hokje straal voorbij. De verbaasde Kroatische ambtenaar wuift nog wat maar daar let Ellen niet op. Gelukkig staan onze helmen met elkaar in verbinding en roep ik El terug. Normaliter heeft ze daar maling aan maar wát schetst mijn verbazing? Ze stopt! Ik kan alleen maar lachen en weet haar te bewegen terug te komen. Ik zie de Kroatische denken: “Još jedan homo non sapiens.  Kakva si ti svjetlost da ne staješ pred moju carinsku diksiju.  Smij se, Svetlana, smij se”.  

Vrij vertaald: “Alweer zo'n homo-non-sapiens. Wat voor licht ben je dat je niet stopt voor mijn douane dixie. Blijven lachen Svetlana, blijven lachen.”

Toch mag Ellen na het tonen van haar paspoort doorrijden en wordt met een lachend gezicht nagezwaaid door Svetlana (die Kokiakova als achternaam heeft, maar dat is dan weer alleen leuk als je Bert Visscher leuk vindt # de enige turnster met haar op haar benen). De reis door Kroatië is het eerste deel ook mooi. We stoppen voor een lunch en eten er iets uit de streek, Cevapi. Echt lekker! De route vervolgd zich door iets te bevolkt gebied. Maar het laatste stuk naar Daruvar is weer prachtig. We hebben een prachtige kamer midden in het stadje. We volgen het advies van Tripadvisor en gaan eten in de Little Italy Pub. Het schijnt een aanrader te zijn. Nou dat klopt! Echt heerlijk eten in een leuke sfeer. Morgen vertrekken we naar Bosnië. Op naar nieuwe avonturen.