Dag 17 van Peranzano naar Taranilla

Vanmorgen met een prachtig uitzicht opgestaan. 

Na een eenvoudig ontbijt hebben we afscheid genomen van onze gastheer en gastvrouw en van de Spaanse Zwitser. De laatste zwaaide ons uit terwijl we de weg opreden. Nog wel even de achterband gecheckt en deze stond nog prima op spanning gelukkig. De slijtage valt me behoorlijk tegen,  iets om over na te denken… Super leuk verblijf weer. We zijn telkens de enige niet Spaanse toeristen in ons verblijf en de meeste Spaanse gastheren en gastvrouwen spreken geen andere taal.  Met handen en voeten komen we er eigenlijk wel altijd uit. En met gebruik van Google Translate uiteraard.

We zijn de rit aangevangen naar Taranilla. Over een prachtige weg zijn we door de heuvels het dal uit gereden. Weinig haarspeldbochten maar wel lekkere lange bochten brachten ons bij onze eerste stop. Een terrasje op het dorpsplein in een klein dorpje. We werden weer uiterst vriendelijk bediend zoals vrijwel overal. De rit verliep erg vlot, en we hadden een redelijk lange rit voor de boeg van ruim 240 km. Na een paar bochten namen we een afslag en werd de weg een pad dat steeds smaller werd. Uiteindelijk zagen we grote bulten met rotsblokken liggen en hebben we besloten om te draaien. Via een mooie omweg kwamen we weer op de route, een stuk verderop. We reden door verschillende kleine dorpen. We vernamen gisteravond al van de jongeren die daar werkten dat vrijwel alle jeugd tijdens en na hun studie weg trekt uit deze dorpen. Dat verklaart ook het grote aantal lege en vervallen huizen. Deze streek heeft duidelijk iets van mijnbouw in het verleden gehad. We hebben namelijk verschillende verlaten mijnbouw locaties gespot. Bij onze tweede stop kregen we weer een klein tapasje bij ons drinken. Dat gebeurt eigenlijk overal. ‘s Morgens een stukje cake, en ‘s middags een klein hapje. Ook nu weer. We vervolgden onze weg en de situatie van een steeds smaller wordend pad herhaalde zich. Een dame met haar dochter kwamen naar buiten. De dochter sprak een beetje Engels en zij vertelde dat de weg die we op wilden gaan ongeschikt was voor onze motoren. We moesten een andere route nemen. Ze wees ons de juiste richting en al snel waren we via een goed berijdbare route op onze bestemming in Taranilla aangekomen. 
Het heet “hotel” maar het is eigenlijk een B&B. Ze koken normaliter wel voor hun gasten. Helaas is “mevrouw Taranilla” onlangs gevallen en heeft haar arm in een mitella en haar been zit in een dik verband. Er kon dus niet gekookt worden. “Mijnheer Taranilla” bood aan om ons met de auto naar een nabij gelegen restaurant te brengen en dat we dan zelf terug konden lopen, het was nl slechts 1200 meter van ons verblijf vandaan. Super aanbod vonden wij. 
Helaas moeten mijn banden toch echt vervangen worden. Ze slijten erg hard en de prop, die wij gisterenochtend gezet hebben, komt in een steeds dunner wordende band te zitten, precies op het meest gebruikte loopvlak. Volgens El ligt het aan mijn rijstijl. Haar banden staan er nog prima bij. Ik moet bekennen dat ze gelijk heeft, het verschil in slijtage is te groot. De banden waren vrijwel nieuw toen we vertrokken en normaliter rij ik op de S22 sportbanden van Bridgestone zo’n 6 a 7000 km. We moeten echter nog zo’n 2500 km en we gaan de Pyreneeën nog in dus hebben we besloten om woensdag op onze rustdag twee nieuwe banden bij mij te laten monteren. Vandaag is het een feestdag in Spanje en dus konden we nog niet naar de motorzaak bellen. “Mijnheer Taranilla“ gaat morgenochtend voor ons bellen naar deze motorzaak in Burgos waar we dan zo’n 80 km vanaf zitten. Hopelijk lukt het om een afspraak te maken om de banden te vervangen op onze rustdag, as woensdag. Ik hoop dat het goed gaat. We hebben “Mijnheer Taranilla“ één en ander via Google Translate proberen duidelijk te maken. Als er woensdag rupsbanden om mijn BMW liggen, of een spoiler van een M5 is gemonteerd, weet ik bij wie ik moet zijn: GOOGLE. 
Overigens spreekt “mijnheer Taranilla“ exact Spaans zoals Michiel Romeijn Maradona imiteert. Check deze link maar eens: https://youtu.be/SYMuiRlLK9g

ik lach elke keer zo vriendelijk mogelijk naar hem maar kan mijn lach telkens nauwelijks bedwingen. Hij is zo hulpvaardig. We gaan straks eten en zitten nu nog lekker in de tuin met een biertje.

Morgen gaan we bellen met de motorzaak in Burgos. Hopelijk kunnen we met een gerust hart naar Barrio la cuesta rijden in de wetenschap dat de dag erop de nieuwe banden gemonteerd kunnen worden. Internet is echt heel beperkt hier. We kunnen geen video uploaden helaas vandaag maar die komt hopelijk morgen op deze pagina.