Dag 15, rustdag en 16, van Bregança (Por) naar Peranzano (Spa)

We hebben enorm genoten van onze rustdag. Hoewel het even niets doen, El moeilijker viel dan mij. We gingen in ieder geval géén wandeling maken! (Zie verslag rustdag Taramundi 😉) Beetje gezwommen, bij geslapen, in de zon gelegen. Via trip advisor hebben we een restaurant uitgezocht. Dat was echt super. Een oudere dame ontving ons in een soort herenhuis. Ze adviseerde ons een wildgerecht van de streek met een grand reserva Douro  wijn erbij. El koos hert, ik koos haas. In combinatie met de werkelijk sublieme Douro was het een feest. Echt, nog nóóit wild gegeten in de zomer. Maar hier is dat heel normaal en dat vonden wij niet erg. Het was super lekker. 

Heerlijk geslapen en we hebben een goed ontbijt genuttigd. We zouden op tijd vertrekken omdat in de regio de temperatuur snel oploopt. Ik check altijd de banden voor we gaan rijden. Een soort dwangneurose. De tik tegen mijn achterband was duidelijk. Hartstikke lek. We zijn inmiddels al 32 jaar getrouwd en bij dit soort onverwachte situaties echt een team. Óf bij een val óf bij een lekke band, geen gezeur of geklaag of “dat moet óns weer overkomen… Nee niets daarvan. We komen samen in actie. Overleggen een plan van aanpak en verdelen de taken. Samen motor in de schaduw geduwd  en onze reparatie set erbij gepakt. We hebben sowieso altijd een reparatie set bij ons op een lange reis. Maar dit jaar ook een minicompressor. Hiervoor een stekker gemaakt op de accu onder mijn zadel. Dat kwam dus goed uit. Het lek was snel door El gevonden en de plug zat er zo in.

El geeft het gereedschap aan, ik zet de plug. 🎶het is altijd lente in de ogen van de tandarts assistente 🎶. Na een kwartier konden we op weg.
We reden vrijwel meteen een natuurgebied in waar ibirische wolven huizen. Parc Natural de Montesigno. Prachtig!!!

Al snel reden we Spanje in en zouden dwars door het Manzaneda de Valdueza berggebied rijden.

Dit gebied is een must als je er in de buurt bent. Zo enorm uitgestrekt, leeg en mooi zie je niet vaak meer.

Omdat we constant tussen de 1400 en 1800 meter hoog reden, was de temperatuur ook zeer aangenaam. We kwamen een paar keer door enorm afgelegen berg gehuchten. Helemaal in gemetselde keien opgetrokken. Zie de video! We stopten bij een wat groter dorp waar we hartelijk ontvangen werden op het terras. Een Spaans stel dat naast ons zat , knoopte meteen het gesprek aan. Hij reed ook motor… Ze woonden in Sevilla en waren de hitte ontvlucht. De eigenaresse deed alles om het ons naar de zin te maken. We wilden een lichte lunch. We dachten iets van een worstje besteld te hebben. Ik denk dat ze het woord “licht” óf vergeten óf niet begrepen óf genegeerd heeft. Als snel werd  er een enorm stuk rundvlees , patatas, en een grote gemengde salade geserveerd . Het vlees komt uit het dorp zelf en smaakt écht zoveel lekkerder, zelfs in vergelijking met het biologische vlees dat we thuis eten. We rekenden af en de reis bleef spectaculair.

Peranzanes, de eindbestemming van vandaag,  ligt ook in de bergen en je raad het al, volledig afgezonderd van de “ratrace” waar wij zo vaak in zitten. We zitten in ons goedkoopste onderkomen. €36 per nacht voor twee personen. Dat kan nooit veel zijn, zou je denken. Maar het is zó gaaf! We werden ontvangen door een uiterst vriendelijke dame en knul. De tent zat vol; het is zondag,…dorpsmeeting hè?, zo werd ons duidelijk gemaakt. Het is gezellig en als snel hebben we aanspraak met een Spaanse pensionado die Duits (eigenlijk Zwitsers) spreekt. Hij besteld en betaald bier voor ons en we praten over van alles. Een Spanjaard die enigszins Duits/Zwitsers spreekt klinkt als een combi van Manuel (uit Fawlty Towers) en een onverstaanbare lift bediende in Bettmeralp. Hij stapt op en rijd weg. Meteen komt de dame van deze kroeg/hostel ons twee nieuwe biertjes brengen. Van de Spaanse Zwitser…. 
Er komen drie mannen op hun paarden aan rijden en binden hun paarden als cowboys aan het houten hekwerk. Geweldig!

We ervaren dat met je eigen open houding je zo makkelijk contact legt met de Spanjaarden en Portugezen. Ondanks dat we de taal maar zeer beperkt spreken. We gaan zo iets te eten bestellen. Wat een leven hebben wij toch. Qua kosten ben je met een all-in  vliegvakantie duurder uit. Maar dit is wat bij ons past. Durven en doen. En we genieten er met volle teugen van.