Dag 18, van Taranilla naar Barriolacuesta

Ik had het vorige reisverhaal gisteravond nog maar 5 minuten verzonden of we hoorden meerdere motoren aankomen. Drie jonge mannen uit Bilbao kwamen hier ook overnachten. Ik zag m’n kans schoon en sprak hen meteen aan toen ze afstapten. Ibai, een jonge Bask met een een vriendelijk gezicht, antwoordde in voor Spaanse begrippen in vloeiend Engels. Een accent als de échte Manuel uit Fawlty Towers, maar dan met een uitstekende woordenschat. Hij blijkt leraar Engels te zijn… Hoe kunnen het treffen!! Een uiterst sympathieke en hulpvaardige Bask. We gooiden er wat woorden uit die we in Baskenland geleerd hadden en het ijs was helemaal gebroken. 

Hij heeft ons verhaal over mijn motorbanden aangehoord en hij heeft vanmorgen meteen gebeld met de BMW dealer in Burgos, waar we vandaag op een uur rijden, vanaf zitten. Woensdag hebben we een rustdag dus dat zou top uitkomen. “Meneer Taranilla” droeg zijn taak maar al te graag over aan Ibai. 
Ze gaan hun uiterste best doen om woensdag een set Metzelers Z8 te krijgen. Vanwege COVID zijn de levertijden langer dan normaal. Ze hadden geen banden op voorraad… Dat kunnen wij in NL ons niet voorstellen, maar ach, het is Spanje hè? Overigens bracht “meneer Taranilla “ die eigenlijk Antonio blijkt te heten, ons gisteravond naar het restaurant. Heerlijk octopus en salade met langoustines gegeten. Om te smullen!! In 20 minuten  terug gelopen in het pikke donker, 13 graden, en dat ging eigenlijk allemaal prima. We hadden gelukkig allebei een trui meegenomen. Het temperatuur verschil overdag en ‘s avonds is hier erg groot, zeker 15 graden. 
Vanmorgen ontbijt gehad en daarna met Ibai dus de BMW dealer gebeld. Nu maar hopen dat de banden morgen binnenkomen. We vertrokken door een enorm mooi en afwisselend landschap. Van bergen, bossen, meren, graanvelden tot echte Canyons.

Wat een genot om zo te mogen motorrijden. Regelmatig gewoon gestopt om te genieten van de prachtige natuur hier. Op één van deze plekken cirkelden hoog zeker 40 !! gieren. Te hoog om te fotograferen met onze iPhone helaas. “Vliegende deuren” noemen we ze, zó groot zijn ze. Ook de Golden Eagle (steenarend) gespot onderweg. Hoe we dat weten, lees je verder op. We hebben een kamer gereserveerd bij een gerenoveerde, authentieke watermolen, midden in een natuurreservaat, ca 80 km ten noorden van Burgos. De navi vond het feilloos wat ons verbaasde, toen we een heel smal weggetje het bos in reden, zonder bordje of aanwijsbord. 
onze mond viel open… wat n plek is dit!! 
Aan een snelstromende rivier staan een paar uit keien opgetrokken gebouwtjes met een binnenplaatsje. De eigenaar, mega relaxed, spreekt vloeiend Engels gelukkig. Deze plek herbergt 6 kamers en wordt ecologisch gerund. We durven rustig te zeggen dat dit de allermooiste plek is waar we ooit geslapen hebben.

De man is vogelkenner en organiseert wandelingen door dit gebied voor natuur liefhebbers. Vandaar dat we weten dat we steenarenden gezien hebben, golden eagles in het Engels. Vanavond gaat de Vogelaar (we bedenken altijd een bijnaam om iemand te duiden waar we de naam niet van kennen) voor ons koken….

Wat n dag is dit zeg! Dacht je dat je al veel meegemaakt hebt, krijg je dit voorgeschoteld. De kamer is eigenlijk een loft. Zo mooi gerenoveerd! En we hebben een “eigen” huiskamer.

Wat n belevenis. Ik probeer El nog te overtuigen om morgen met de Vogelaar op pad te gaan terwijl ik mijn banden hopelijk laat vervangen. Ze is nog niet overtuigd maar ik weet zeker dat ze er spijt van krijgt als ze dit niet doet. Helaas heeft ze haar vogelboekje niet bij zich die altijd thuis in Zundert klaar ligt om nieuwe vogels te ontdekken in onze tuin en omliggende natuur. We gaan t zien…