Dag 13&14 Van Mazaricos naar Terras de Bouro en van TdB naar Bragança.

Dag 13.

Vandaag zijn we naar Portugal gereden en laten we Spanje een paar dagen met rust. Noord Portugal staat op het menu. Het eerste stuk van Mazaricos richting Vigo is weer prachtig zoals we Galicië hebben leren kennen. Leeg, geen toeristen en aangename temperaturen om motor te rijden. Via Padrón richting Cuntis waren er weer volop bochten.

Vervolgens zijn we richting Vilanova en Redondela gereden waar we werden getrakteerd op prachtige uitzichten over de diepe inhammen die de oceaan heeft uitgesleten in de kustlijn. Het zijn eigenlijk gewoon fjorden. Maar na Redondela werd het druk. We naderden Vigo, een grote havenstad met bijbehorend zwaar verkeer. De temperatuur liep op boven de 30 Gr en het kostte ons veel energie. Vochtige warmte en geen snelheid kunnen maken vanwege de drukte waren de oorzaken . We werden er niet vrolijker op eerlijk gezegd. Maar bij de grens met Portugal veranderde veel. We staken de grens over middels een brug over de rivier de Miño bij Monção. Overigens nergens controles op COVID papieren. Het landschap werd weer schitterend en we reden de vele bochten. Op een terras bij onze stop in Portugal nuttigde een cachorro. Een hotdog in een getoast stokbroodje met ham en kaas. Echt super lekker! De vriendelijkheid en openheid van de Portugezen viel ons op. Onze eerste indruk is dat ze meer open en hartelijker zijn dan de Galiciërs. Overigens viel ons nóg iets op. In tegenstelling tot Asturië en Galicië in Spanje zijn hier in Portugal wel uitheemse toeristen. Geen Nederlanders of Duitsers maar relatief grote aantallen Luxemburgers. Echt opvallend veel. We hebben geen idee waarom.

De temperaturen liepen inmiddels hoog op en we kwamen behoorlijk afgemat aan in Terras de Bouro. Voor het eerst werd ons om ons vaccinatiebewijs gevraagd die ook echt gescand werd. Maar wat een gave B&B had El gereserveerd!! Quinto de Bouro. Een gerenoveerde boerderij.  Zo mooi gedaan! Hoger op de heuvel is een prachtig gelegen infinity pool aangelegd.

In Portugal wordt meer en beter Engels gesproken dan aan de Costa Verde. De aardige eigenaar wees ons de weg door het bos richting het restaurant dat op 15 minuten lopen ligt. Ook in het restaurant werden we hartelijk ontvangen en hebben er heerlijk gegeten met een heerlijk Alvariñha wijn erbij. Door het donker terug door het bos zonder gids werd nog even een soort dropping, maar we vonden onze B&B gelukkig weer terug. 

Dag 14: Terras de Bouro naar Bragança.
 

Na een heerlijk ontbijt de laatste spullen ingepakt. Het zou warm worden vandaag. Aan de Costa Verde zijn de ochtenden nog koel. We zitten nu een stuk zuidelijker en ca 60 km hemelsbreed van de kust.

Het was al lekker warm toen we vertrokken. Gekoeld water in onze thermo doppers moest uitkomst bieden. 

De rit begon en eindigde met een oneindig aantal bochten door een prachtig landschap van heuvels, meren en riviertjes. We zijn wat vaker gestopt om te drinken en af te koelen.

Ondanks dat het 38 gr werd, ging het beter dan de dag ervoor. We stopten in een dorpje om weer wat koud water te kopen. Zoals we overal in Spanje en Portugal zien, zit er een groepje mannen ‘s ochtends al aan het bier. We worden veelal eerst stilzwijgend geobserveerd. De Spanjaarden en Portugezen zijn klein van stuk. Met mijn één meter negentig ben ik een reus vergeleken met hen. Terwijl in Nederland ik meer gemiddeld dan lang ben. Het lijkt er soms wel op of ze hun kansen tegen de GVR inschatten. Maar als El haar helm afzet en haar lange blonde haar in de lucht gooit, breekt het ijs steevast. Ineens worden we vriendelijk toegesproken en zien ze dat ze kansloos zijn. Het streelt mijn ego moet ik bekennen. We zitten buiten in de schaduw als er een heftige discussie ontstaat in de bar. Het gaat er stevig aan toe. Totdat de eerst zo vriendelijke man naar buiten beent en al scheldend om de bar heenloopt naar de achterzijde van het pand. Daar gaat de discussie volop verder en lijkt het wel of het tot een climax gaat komen. Lijkt me wel grappig, een knokpartij tussen oudere Portugese mannen. Vast een format waar John de Mol wel raad mee weet , bedenk ik me. Small Brother, of wellicht Oh Oh Bragança.  Wat dacht je van Heel Portugal Knokt of All You Need is Cerveza of… ach laat ook maar.

We besluiten de climax niet af te wachten en stappen weer op de perfect functionerende BMW’s. De XR-en voelen zich merkbaar thuis op dit soort wegen. De banden houden zich vooralsnog goed. De voorbanden hebben het meeste te lijden van het ruwe asfalt, hoge temperaturen en de vele bochten. Ze gaan het zeker volhouden deze reis verwachten we maar de ideale ronding neemt af door het harder slijten van de zijkanten.

Na 230 km kwamen we aan in Bragança waar we een rustdag pakken. Een mooi hotel ook deze keer met een zwembad. Ook hier werd ons om ons vaccinatie bewijs gevraagd. Onze lijven kunnen de rust wel gebruiken. De dagen zijn lang en inspannend.
 ‘s Avonds hadden we gereserveerd in het restaurant van het hotel dat een Michelin ster heeft. De gerechten en de wijnen waren heerlijk.

Het uitzicht met ondergaande zon en zicht op het kasteel was echt prachtig. We hebben genoten!