Dag 22, 21 augustus van Yesa naar Issor

We ontwaken in het klooster. De klokken geven om 7.00 uur aan dat het luieren afgelopen moet zijn. “Allemaal de kerk in” lijkt het te klinken. De veelal kale paters haasten zich naar de heilige plek. Ik ben altijd vroeg op en was al buiten en zag het dus allemaal gebeuren. Wat n bijzonder leven hebben deze monniken eigenlijk. Wat veranderd er door hun manier van leven? Bij mij niets eerlijk gezegd, hoewel mijn eigen kapsel steeds meer opschuift richting hun blijkbaar favoriete coupe.
De kloosterhond is geselecteerd op zijn schoonheid denk ik. Niets klopt aan het arme beest. 

Ik schat hem in als HET prestige project van Restile Your Smile! Overigens een aanrader voor iedereen die echt professionele hulp zoekt op vele terreinen van het gebit. En ik kan het weten. Hans en Nicole hebben in Prinsenbeek iets heel bijzonders neergezet. Zelfs mijn gebit ziet er weer top uit nadat zij zich in mijn mond hebben uitgeleefd. Maar deze hond… Ik denk dat de schrijvers van Belle en het Beest hier hun inspiratie hebben opgedaan. Ik vermoed  dat dit mormel zelfs voor Hans en Nicole een brug te ver is🤣. 
De paters hebben een prima ontbijt weg gezet. Vraag me af of ze er zelf van mogen proeven. Ik denk het niet. Iets met het verbod op genieten ..
Vandaag staat een forse rit van 230 km haarspeldbochten op het programma. Maar het zijn de Pyreneeën. Ons favoriete gebergte. En alles komt ook weer uit. We zijn nog geen half uurtje onderweg of de gieren cirkelen als Heinkels (een uitspraak van mijn vader die WO II heeft meegemaakt) boven ons. Ik hoor het hem zeggen. Hij bedoelde dat overigens altijd grappig. Een grote glimlach komt op mijn gezicht als ik denkbeeldig zijn stem weer hoor. Hij zou ons hier eens moeten staan. Weet zeker dat hij zou zeggen: “ doen jullie goed, geniet van het leven”.

We stoppen even en het zijn er veel, heel veel .

We rijden verder het gebergte in en wat ik al zei, de Pyreneeën vervelen nooit. Zo ruig, leeg, groen en indrukwekkend. We stoppen op een plek waar we op de wolken kijken

Het is warm, zelfs op deze hoogte. We rijden nog een uur en besloten om te gaan lunchen. Met ons stuk kaas en toast en vers water. Hoe simpel en hoe lekker

De wolken stijgen soms op en geven een mystieke uitstraling aan onze lunchplek 

We rijden verder over de D441. Geen dorp of bebouwing in de buurt, louter natuur.

De rest van de dag zijn haarspeldbochten en fenomenale uitzichten. Na een dag sturen op onze super motoren komen we aan bij onze plek waar we morgen een rustdag hebben. Wat n top plek is dit! La Ferme Aux Sangliers nabij Issor. Lay back op z’n frans. Volslagen stilte en rust. Een dagje bijkomen om daarna in vier dagen naar huis te rijden. Het zit er bijna op…😩