Golac-Perusic

Vannacht was een nacht met veel onweer en regen. Dat bracht heerlijk koele lucht, dus lekker geslapen. Na een zeer uitgebreid ontbijt (de tosti’s werden voor ons ingepakt voor onderweg), zijn we op de motoren geklommen. Ons doel van vandaag: Perusic in Kroatië. Ik reed vandaag met de navigatie, dus bijzonder spannend of we ons doel gingen bereiken. Via het heuvellandschap reden we naar de grens bij Starod. Wat voelt dat toch heerlijk op de motor, wanneer je niet aan hoeft te sluiten in een enorme lange file. Het heeft ons denk ik een uur gescheeld. Via het nationaal park Risnjak, zijn we naar Crikvenica gereden. Ook dit keer hebben we niet gekozen voor de snelle weg, maar via de wegen door het natuurpark. Dit zijn redelijke wegen. Het voordeel is echter dat je niemand tegenkomt en je het ene mooie uitzicht na het andere hebt. Vanuit een vorige reis, wisten we dat de kustweg van Rijka niet de moeite waard is vanwege de vele industrie, vandaar ons besluit via het natuurgebied naar Crikvenica te rijden. Bij Crikvenica hebben we een lekkere duik in de zee genomen. Zo grappig om te zien hoe anders de Kroaten zijn, ten opzichte van de Slovenen. Hier werden onze motoren uitgebreid bekeken en besproken. Verkoeld zijn we verder gegaan. Vanaf Crikvenica zijn we wel de kustweg gaan volgen. Op zich een schitterende weg, maar wat een gekkenhuis! Eén grote file, met een gloeiende zon op je helm. Daar word je niet echt blij van. Dus snel weer de bergen in (schitterende panorama’s) naar het natuurgebied, hou je vast: Premuziceva Staza Sjeverni Velebit. Ja, het is zelfs sneller uitgesproken, dan dat je er doorheen bent gereden. Verraderlijke wegen, dus de snelheid teruggebracht naar ik denk gemiddeld 40 km/uur. Maar wat hebben we weer genoten van de schitterende natuur. Buiten een platgereden vos (aaaah) helaas weer geen wild gezien. In ongeveer 100km zijn we letterlijk 3 auto’s en een verdwaalde fietser tegengekomen. Wat een natuur en wat een rust. Op een gegeven moment hebben we de motoren neergezet om wat te drinken en hebben we gewoon wel 10 minuten alleen naar de vogels en het ruisen van de wind door de bomen geluisterd. Geen mensen, geen snelweg, alleen natuurgeluid. Vervolgens deze “stilte”  bruut doorbroken met het starten van 2 keer 180 pk-geweld om onze weg te vervolgen naar Perusic waar we slapen in het B&B Albatros. Bij het uitzetten van de motoren, horen we ze verzuchten dat ook zij een werelddag hebben gehad.