15 augustus van Tralee naar Kilcrohane

De film staat op YouTube. Deze film van deze dag is er een om in te lijsten.

https://youtu.be/BoKmC4oSEn0

Vanmorgen vroeg naar buiten gegaan en genoten van de stilte rond het kleine hotel. De reis vandaag beloofd wat.  

We rijden een groot deel van de “Ring of Kerry” en de Ring Bearra, de Healy pass, Conor Pass en de Gap of Dunloe.  Het zuidwesten van Ierland staat bekend om z’n prachtige natuur. We rijden eerst naar de Conor pass. De reis begint meteen spectaculair! Ik kan wel pagina’s volschrijven van de uitzichten. Ik zal wat foto’s extra op de reislogger zetten maar het komt niet over hoe fenomenaal dit gebied is. Als motorrijder is dit een sprong vooruit t.o.v. 18 jaar geleden. Het asfalt van de passen en doorgaande wegen is allemaal nieuw. Hoogte punt is wel de Gap of Dunloe.

Een kloof met sprookjesachtige taferelen. De weg is zo smal en kronkelend dat ik geen foto’s heb kunnen maken. Hopelijk komt het op de video over. Echt zelden zo’n mooie natuur gezien. Na de Gap of Dunloe zien we door de begroeiing een forse waterval.

We zetten de motoren weg en lopen er naartoe. Wat een magische plek. Terwijl ik geniet van alles om mij heen gaat El meteen klimmen. Ze imiteert hierbij onze oudste zoon Thijs die deze sport wekelijks beoefend. Het is duidelijk: het talent om te klimmen heeft Thijs niet van mij. Ellen kleeft als kauwgom aan de rotsblokken en beklimt het enorme massief met gemak.

We lachen er samen om en genieten van de gekke dingen die wij doen. 

De rit erna blijft ongelofelijk mooi!

We arrriveren in Kilcrohane. Het landhuis is omgebouwd tot klein hotel. De eigenaresse, en chef kok blijkt later, ontvangt ons aller hartelijkst. Ze lijkt op Erma. Erma is de schoonmoeder van onze dochter Roos, of zoals je wilt, de moeder van onze schoonzoon Tom. Of de vrouw van Peet (ja zo heet hij echt), de schoonvader van Roos enz enz. Kortom Erma. De beide Erma’s lijken op elkaar vanwege de krullen, de warme uitstraling en zorgzaamheid. Later blijken ook de kookkunsten te matchen. We eten weer heerlijk. De hele familie werkt mee. De dochters bedienen en koken mee. Ook de rol van de heer des huizes komt overeen met die van Peet: nergens te bekennen als er iets gedaan moet worden. (Geintje Peet). Wat een ontzettend leuk hotel is dit. Oubollig maar zo sfeervol. Er zitten ook Amerikanen in het hotel. Een obese stel en twee chagrijnige ouwe kerels. Een van de twee chagrijnen moppert over het eten. Zijn lam was niet medium rare maar medium zo vond hij. Geen glimlach kan er af. Een prototype zuurpruim. Als hij ooit zou lachen scheurt z’n mond uit verwacht ik. Ik bezin me op een plan om bij het ontbijt de zuurpruim op z’n plek te zetten. Ik denk dat ik, om te beginnen, het schaaltje marmelade op zijn stoel zet voordat hij binnenkomt. Dat wordt lachen. Helaas is de azijnpisser afwezig bij het ontbijt. Jammer, het had nog leuk kunnen worden. 🤪. Tot slot, bekijk zeker de film, het mooiste wat Ierland te bieden heeft wat mij betreft.