14 augustus van Galway naar Tralee

De film van vandaag staat op YouTube om de inmiddels bekende reden:

https://youtu.be/R2T3Sg8PAUQ

De dramatische actie met de peperbus is met een sisser afgelopen gelukkig. Ik ben er weer vroeg uit en check de motoren. Ongelofelijk… je ruikt de peper nog op de plek waar ik m’n tas heb schoon gemaakt buiten. Het is bewolkt maar droog gelukkig. Na een prima ontbijt, rijden we de vlakke omgeving van Galway via de doorgaande weg naar het zuiden uit. Het wolkendek breekt open. Bij Aughinish rijden we weer naar de kust en het is meteen weer schitterend. Voor de bekende Cliffs of Moher komen we al diverse indrukwekkende kuststroken tegen.

De Cliffs van Moher zelf is een deceptie wat mij betreft. Ik was hier al met m’n motorclub in 2005. Je kon er gewoon naar toe rijden tot vlak bij de Cliffs. Nu…. ettelijke voetbalvelden parkeerplaatsen met vele tientallen bussen, honderden auto’s en duizenden mensen. In dikke rijen lopen de mensen via afgezete paden als makke lammetjes naar de Cliffs. Er zijn bovenop zelfs tribunes gebouwd…. Dat is dus echt niets voor ons. We rijden verder zonder de bekende Cliffs gezien te hebben. We passen onze route aan op basis van het advies van twee volgers van ons blog: Anja en Ad. Ze voorspelden het bovenstaande tafereel al en kwamen met twee alternatieven. Ik noem ze de “Ad-anja Cliffs” 🤪. De Adanja Cliffs zijn bij Kilkee en Loop Head. Een prima advies zo blijkt. Er is bijna niemand en het is indrukwekkend!

Kilkee (deel 1 van de Adanja Cliffs)

Loop Head (deel 2 van de Adanja Cliffs)

Nou ben ik geen held met hoogtes. Ik krijg normaal al last van hoogtevrees als ik in een leeg diep bord kijk. Het benaderen van de rand van de Cliffs doe ik kruipend. Dat doe ik zo’n 10 meter schat ik. Het laatste stuk van 2 meter al tijgerend naar de rand om maar zoveel mogelijk gewicht op het land te houden. “Gelukkig heb ik zware laarzen” denk ik nog terwijl ik er bijna ben.  

Ellen, de berggeit, daarentegen doet expres enkele oefeningen op de cliff rand. Ik bezwijk bijna onder de aanblik ervan. Gelukkig zit er nog wat peper onder m’n nagels en die snuif ik snel op om bij te blijven. Al met al een hilarisch tafereel.

De kleine omweg (vooral naar Loop Head was een stukje extra) tilt de kilometerteller vandaag richting de 350 km. We zoeken de kleine paden en dan doe je er best lang over. We pakken de ferry van Killimer naar Tarbert.

Daarna nog drie kwartier naar ons hotel “Keens of Curraheen”. Een voltreffer! Super aardige gastheer en gastvrouw. Heerlijk eten en prachtige kamer. Een aanrader wat ons betreft. De zonsondergang speelt met kleuren hier.

Terwijl El de film aan het editten is, val ik zoals een oude man dat kan, in slaap. Het was weer een topdag.