Zabljak, Montenegro

Afgelopen nacht tot na 1:00 uur bezig geweest met het blog. De internetverbinding was waardeloos, daardoor duurde het uren voor we de filmpjes en foto’s gedownload hadden. Maar goed, het is gelukt en jullie leuke reacties maakt ook wel dat we er ons best voor willen doen. Vanmorgen dus lekker rustigaan gedaan. Vandaag gaan we Albanie weer verlaten en duiken we terug Montenegro in. Dit keer pakken we het noorden van Montenegro. Ik moet eerlijk zeggen dat we met pijn in ons hart Albanie verlaten. Wat is dit een geweldig mooi land. De eerste uitdaging van deze dag kwam al na 5 minuten. We moesten door Shkoder (klein stadje) in de spits (let wel, het was rond 10.45 uur. Ook de Albanezen starten hun dag rustig😉). Hahahahaha, wat een chaos. De rotonde wordt alle kanten op genomen, linksom, rechtsom, diagonaal....en daar tussendoor een luid toeterende bruidsstoet. Zigzaggend met de motor tussen de auto's door (de rotonde linksom genomen) hadden we de afslag die we moesten hebben.😅 De laatste karretjes met ezel ervoor, zelf in elkaar geflanste brommertjes en handkarren laten we langzaam achter ons en in de verte doemt de grens met Montenegro op. Een lange file, die we op z’n Albanees langsgereden zijn. En zo stonden we al snel redelijk vooraan. Een Duitse motorrijder kwam bij ons staan en terwijl we gezellig ervaringen stonden uit te wisselen, liep er een douanier/politieman op ons af. Of we even onze pas en motorpapieren bij hem in wilden leveren. Ik dacht even dat al die waarschuwingen die we gekregen hadden over Albanie (politie die niet te vertrouwen is, onveiligheid, criminaliteit etc.) nu dan toch werkelijkheid werden.... Maar wat bleek: we kregen een voorkeursbehandeling, zodat we sneller weer onze weg konden vervolgen. Oké, de Albanezen rijden inderdaad als gekken, maar voor de rest hebben wij alleen maar zeer positieve ervaringen in dit land liggen. Dertig meter verder konden we weer alles laten zien, dit keer aan de Montenegrijnse beambten en na een vette stempel in ons paspoort mochten we ook hier door. Een doorgaande weg bracht ons door de schitterende natuur van noord Montenegro. Het landschap was heel afwisselend. Van lieflijke alpenweiden tot diepe gorges, bossen, watervallen, je vindt het hier allemaal. We hebben onszelf nog maar een keer in de arm geknepen; we rijden hier echt! Ook zijn we even, gewoon, omdat het kon,  over de Tara-bridge heen en weer gereden. De Tara-bridge is de hoogste brug van in ieder geval Montenegro (we wilden het even opzoeken, maar helaas hebben we hier nauwelijks bereik 😳)  Er gaat daar een super gave zip-line over het dal! We hebben nog even getwijfeld, maar vonden dat we al genoeg kicks gehad hebben deze reis. Nu zijn we aangekomen in ons eco hutje “Pod Gorom” nabij Zabljak. Super idyllisch, back to nature. Peet heeft in Zabljak kaasjes en een fles wijn gekoc. Dat gaat helemaal goed komen in ons houten hutje vanavond. Santé!