Split - Blace

Gisteravond ons verblijf in Split afgesloten met de opera Nabucco, midden in het oud Romeinse stadhart op een binnenplein. Het was indrukwekkend! Daarna nog een laatste terrasje gepakt en uiteindelijk (te) laat gaan slapen. De volgende ochtend een ontbijtje op een terras genuttigd, pal naast onze voordeur. Leuke bediening, lekker ontbijten en goede koffie is al wat een mens ‘s morgens nodig heeft. Maar wat is het ergste aan Split? Weggaan in 35 graden, in een file en met je hele motor outfit aan. We waren al op ons kookpunt voordat we de stad goed en wel verlaten hadden. Ondanks de schitterende kustweg die ons van Split naar Blace zou brengen, langs de Makarska Rivièra, koelden we niet echt af. Na anderhalf uur een strandje opgezocht. Onze keuze viel op Podgora. Een ritmische opeenstapeling van pittoreske baaitjes waar de plaatselijke bevolking en inheemse toeristen zich laven aan de overdadige zon en verkoelende, kraakheldere zee. Want buitenlandse toeristen zijn op één hand te tellen. We konden de motoren op zicht afstand stallen. Ik weet zeker dat ‘t gesist heeft heeft toe we in het water gleden. Maar ja, onderwater hoor je dat zelf natuurlijk niet. Die verkoeling beviel goed. Na een lekkere lunch op t strand hebben we onze weg vervolgt.

Een werkelijk schitterende kustweg. Altijd zicht op de eilanden voor de kust aan je rechterhand en robuuste bergmassieven aan de linkerkant. Afgewisseld met prachtige meren.

In Ploce, vlak voor Blace, afgetankt voor de volgende dag. Ploce kun je gerust van je bucketlist schrappen. Je waant je in het Oostblok jaren 70. Gelukkig zaten onze tanken snel vol en konden we dit trieste oord achter ons laten. Want achter elke bocht wacht een nieuw avontuur