Split

Gisteren zijn we na een mooie rit aangekomen in Split. De nacht in ons “hippie-onderkomen” in Perusic, was een relaxte nacht geweest. De wolken waren leeggeregend en de temperatuur was weer aangenaam. Na een goed ontbijt (je zult in Kroatië niet omkomen van de honger :) ) zijn we de tocht gestart, die ons via het natuurgebied Krka naar Split zou leiden. Het natuurgebied Krka biedt verschillende mogelijkheden om watervallen te bekijken. Je hebt de “grote” waterval in het zuidelijk deel (Skradin). Hier staan de grote touringcars en is het echt een toeristisch circus. In het noordelijk deel is een (nog) kleinere waterval (Roski Slap) en een mooi delta-achtig gebiedje waar je doorheen kan lopen. Dit is veel rustiger en echt wel de moeite waard. In 5 minuten loop je naar de waterval, die je van een afstand kan bekijken. Een watermolen en wat barretjes maken het wel een gezellig geheel. De andere kant op, kan je een stijle hiketocht doen of een platte wandeling van 30 minuten door een gebied waar het water in verschillende stroompjes vrolijk meandert. Met m’n motorlaarzen en leren broek leek me die hiketocht toch een iets te grote uitdaging. Ik ging voor de platte wandeling.  Vlinders, vogels, vissen en waterjuffers, sprookjesachtige stroompjes en schitterende doorkijkjes maakten de wandeling meer dan de moeite waard. Na mijn zen-moment klommen we weer op de motoren. Dit keer richting de kust. We hebben de kustweg gevolgd van Brodarica tot aan Podglavica en van Marina naar Divulje. Een prachtige, rustige kustweg. Goed wegdek en mooie panorama’s. Zo’n 20 km voor Split begon het te regenen. We besloten een restaurantje in te duiken en de bui te gebruiken om wat te eten. Het bleek een goede keuze, want toen we afrekenden was het inmiddels weer droog. De lucht zag er echter nog vrij donker uit. We hadden twee mogelijkheden om naar Split te rijden. Via de kust (nog ongeveer 20 km) of via de bergen (nog ongeveer 40 km). We vroegen aan de ober wat hij ervan dacht. Hij adviseerde de kustweg. Die was sneller, mooier en minder glad. Dat was dus duidelijk, we zouden de kustweg pakken. We liepen naar buiten, links lag de zee, rechts schitterden de bergen. We keken elkaar aan en zonder een woord te wisselen sloegen we af naar rechts. De verleiding van de bergen kunnen we gewoon niet weerstaan. We slingerden ons met enige voorzichtigheid (dit zeg ik er maar even bij voor het thuisfront;)), steeds verder de bergen in. Net over de top trakteerden de weergoden ons op een spectaculair schouwspel: een heldere regenboog tegen een zwarte lucht. We zijn wel drie keer gestopt voor een fotomomentje. Uiteindelijk moet je toch de natuur weer uit en de grote stad in. Door een oud-industrieel gebied, in de file en in de regen reden we Split in. Een grotere anti-climax was haast niet denkbaar. We parkeerden onze motoren aan de boulevard en sleepten onszelf bepakt en bezakt, geleidt door google maps, naar ons onderkomen voor de komende twee nachten. We hadden geen idee wat ons te wachten stond...