Dag 8, van Lastres naar San Martin de Luina

Vandaag , op deze prachtige plek, is het heerlijk wakker worden met het ruisen van de zee.

Het weer is prima en we hebben buiten ons ontbijt genuttigd. Nadat we onze BMW’s weer opgeladen hadden vertrokken we voor een rit langs de kust. We zouden helaas wel wat industriegebieden moeten doorkruisen, maar ach, op de motor is dat altijd nog minder erg.

Na een dik half uur kwamen we langs een prachtig strand bij Rodiles. De koffie bij ons ontbijt was, bij uitzondering hier, oploskoffie. Daar doe je ons geen plezier mee. Het tentje bij het strand zag er goed uit, dus ff checken of ze een echte espresso konden maken. Dat was geen probleem. Heerlijk in de zon hebben we genoten van de koffie en zijn we even naar het strand gewandeld. Diverse surfers maakten zich klaar om de golven te trotseren. We stapten op onze motoren en zijn weer verder gereden. Tot Gijon een schitterend landschap. Hoge heuvels langs de kust. Het lijkt wel of dat de Vogezen in Bretagne liggen. Maar dan met Spanjaarden gelukkig. Gijon is vreselijk in z’n aanzicht. Zware industrieën ontsieren het landschap. Even doorbijten. We kwamen op een weg, die na een 800 meter afgesloten en gesloopt bleek. We namen een zijweggetje om er omheen te kunnen. Bizar! We schatten de gemiddelde stijging op zeker 30%. Extreem smal en haarspeldbochten. Het moet een wandelpad zijn, want een auto komt hier echt niet omhoog. Het was even spannend! Het bracht ons daarna wel bij een restaurant waar we besloten te lunchen. We werden getrakteerd op verse gamba’s en mosselen. Heerlijk!! Wat een keuken heeft deze regio. Voldaan stapten we op de motoren en reden verder naar het westen. Prachtige landschappen worden hier plots verstoord door industriële stukken, zoals bij Avilés. We dachten bij het maken van de routes dat hier strand zou moeten zijn, gezien de kleuren op de kaart. Helaas dus… zware industrie over zeker 10 km lengte. Gelukkig kwamen we daarna weer door een mooi groen heuvellandschap om ons op te vrolijken. Het laatste stukje, ongeveer 10 km voor onze bestemming, begon het te regenen, maar het viel reuze mee gelukkig. Koud was het zeker niet.

We kwamen aan bij onze B&B. Een druk brabbelende en gesticulerende dame leek verbaasd dat we er waren. O jee, het zal toch niet…? Gelukkig klopte de reservering. Langzaam praten en duidelijk articuleren was de oude dame in haar camouflagejurk vreemd. Het klonk als De “cursus” Spaans van Theo en Thea (Kreatief met Kurk) waarin de “Spanjaard José” toiletpapier uitspreekt als “pakkettospapoerospapieros” zoek t op op YouTube. Je komt niet meer bij. We kunnen onze lach niet onderdrukken als we elkaar herinneren aan deze cursus Spaans van Theo en Thea, terwijl de camouflagedame ons achteraf bleek uit te leggen, dat we in het restaurant verderop alleen cash konden betalen. De roze kamer die ons toebedeeld was, lag er schoon en netjes bij. De man des huizes onthield zich van elk contact. Hij lijkt overigens sprekend op José uit hetzelfde filmpje op YouTube. Ik denk dat áls hij iets had gezegd, we beiden keihard in de lach waren geschoten. We hopen dat José zijn mond houdt. Vanavond eten we in een restaurant waar de camouflagedame voor ons gereserveerd heeft. Morgen gaan we richting Taramundi waar we een dag rust pakken.