Dag 11&12, van Taramundi naar Ferrol & Ferrol naar Mazaricos

Dag 11: We verlaten het hotel in Taramundi met een afscheid van de staf. Super leuke mensen werken in het hotel. Wij rijden al snel de LU P 6102 richting Trabada op, en rijden van Asturië Galicië in. Wat een prachtige weg met super mooi asfalt en een betoverende omgeving. Daarna de LU 132 op richting Lourenzá en dan de LU 160 /161 richting de kust. We rijden naar de kustplaatsen Ortiguera en Cedeira. Je mond valt open van de schoonheid van de stranden.

De kust is zo mooi hier. Groen en ruig

Daarna richting Praxol en O Priegal om daarna naar Ferrol te rijden. Nog steeds geen enkele niet Spaanse toerist gezien. Het is rustig en kilometers lang komen we niemand tegen. Richting en in Ferrol komen we wat motorrijders tegen. Het valt ons op dat ze allemaal hartstochtelijk zwaaien. We zien ook hier overal de enorme partijen hortensia’s. Die zie je langs de hele Costa Verde. Prachtig gewoon. Ferrol is een bijzondere stad. Het is de haven van de Spaanse marine.

Als geboren en getogen Nieuwedieper (Inwoners van Den Helder) kom ik op een idee. Om de zaak wat op te schudden heb ik keihard  PIET HEIN  op het grote plein geroepen. Gewoon om te kijken wat er gebeurt. Ik schatte in dat áls men het zou begrijpen, en ik hierop aangesproken zou worden vanwege de vele Spaanse levens die het gekost heeft,  ik er met een “Nuestro Rey pronto vendrá a disculparse por nuestros actos hacia su hermosa flota, pero puede olvidarse de la plata” , wel mee weg zou komen. De vertaling van deze uit mijn hoofd geleerde zin is overigens : “Onze koning komt binnenkort excuses maken voor onze daden jegens jullie mooie vloot, maar het zilver kun je vergeten”. Deze zin heeft tot op heden goed gewerkt. Bij het voordringen bij een benzinepomp of stoplicht, druipen ze meteen af. Ik weet het; zij voelen zich ook schuldig en gaan een dergelijk gevoelig onderwerp uit de weg.

Maar helaas. Niemand begreep mijn schreeuw Piet Hein. Behalve El. En bij haar werkte mijn Spaanse zin niet. Ook niet toen ik de Nederlandse vertaling erbij gaf. Kortom het werd nog een gezellige avond. We hebben het uitgepraat tijdens een heerlijke maaltijd met de zeevruchten die Galicië zo vers en heerlijk bereid, biedt.

Ook de wijn is eigenlijk altijd goed en betaalbaar. Overigens de stad valt op door de vele vervallen huizen. De economie is hier niet dusdanig sterk dat ontwikkelaars en bouwers de pareltjes oppikken en er iets moois van maken . Echt jammer want de stad heeft deze pareltjes zeker.

Dag 12: We verlaten Ferrol en rijden binnendoor richting Santiago de Compostella. Nu we hier toch zijn kunnen we best een poging wagen om van onze zondes af te komen. Ik vraag me af of het werkt. De kathedraal is echt indrukwekkend.

De binnenkomst van pelgrims evenzeer. De stad teert op de commerciële activiteiten er omheen. Dat is duidelijk. Ik verwachtte echter dat de lokale bevolking bij de poort van de stad met wuivende palmbladeren en “Hey Sanna Ho Sanna” zouden zingen uit JesusChrist Superstar. Helaas… We kregen geen groots onthaal en de pelgrims helaas ook niet. Wellicht in de kathedraal wel, maar de rij voor dit prachtige en smetteloze bouwwerk was te lang. De temperatuur loopt vandaag aardig op. We verlaten Santiago de Compostella met 34 graden en rijden richting het westen. Een prachtige route met afgelegen dorpjes en huizen in een prachtige natuur.

Rond 17.00 arriveren we bij onze B&B.

Simpel maar prachtig gelegen, schoon en ruim. Het hartelijke ontvangst van de oude dame doet ons goed. Daar zitten we nu, in de schaduw met een koud biertje. Life is good…

Behalve de WiFi hier. El worstelt nog met het ontvangst en we proberen zsm eea voor elkaar te krijgen